عطار نیشابوری

نام : محمد عطار کدکنی نیشابوری

لقب : فریدالدین

تولد : سال 540 هجری قمری در قریه (تربت حیدریه،کدکن)

درگذشت : سال 618 هجری قمری در شادیاخ (نیشابور)

آرامگاه : نیشابور

محل زندگی : نیشابور

ملیت: ایرانی

حرفه : نویسندگی، شاعری

سال های فعالیت : قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری قمری

سبک : نثر مثنوی

دوره : حکومت شاه سلطان محمد خوارزم شاه

اسم او «محمّد»، لقبش «فرید الدّین» و کنیه‌اش «ابوحامد» بود و در شعرهایش بیشتر عطّار و گاهی نیز فرید تخلص کرده‌است. نام پدر عطّار ابراهیم کدکنی(با کنیهٔ ابوبکر) و نام مادرش رابعه بود.

او که داروسازی و عرفان را از شیخ مجدالدّین بغدادی فرا گرفته‌بود^{[نیازمند منبع]}، به کار عطاری و درمان بیماران می‌پرداخت. او را از اهل سنت دانسته‌اند اما در دوران معاصر، شیعیان با استناد به برخی شعرهایش بر این باورند که وی پس از چندی به تشیع گرویده یا دوست‌دار اهل بیت بوده است.و البته لازم به ذکر است که استناد این افراد به اشعاری از ایشان است که از نظر اکثر اساتید این حوزه و عطارشناسان به نام، منسوب به ایشان هستند و توسط افرادی هم تخلص یا به نام ایشان سروده شده‌اند و این مهم را می‌توان به راحتی از ابیاتی در خسرونامه فهمید هر چند که ایشان در مقدمه منطق‌الطیر (مقامات طیور) به نکوهش متعصبین پرداخته‌اند و به این افراد توصیه کرده‌اند که هم محب اهل بیت باشند و هم دوستدار خلفای راشدین .

یک نمونه از آثار عطار:

مصیبت نامه که اندوه جهان است		الهی نامه که اسرار عیان است
به داروخانه کردم هر دو آغاز		چگویم زود رستم زین و آن باز
مصیبت نامه زاد رهروان است		الهی نامه گنج خسروان است
جهان معرفت اسرار نامه است		بهشت اهل دل مختار نامه است
مقامات طیور امّا چنان است		که مرغ عشق را معراج جان است
چو خسرونامه را طرزی عجیب است		ز طرز او که مه را نصیب است

به گفته بزرگ مرد عرفان ایران زمین

ملت عشق از همه دینها جداست

عاشقان را ملت و مذهب خداست

---

با تشکر

محمد اقبالیان

کلاس ابن سینا